Custom Search

วันพุธที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วันนี้เบื่อมาก ๆ

ตื่นเช้ามาจะออกไปทานข้าว
แม่บอกว่าไม่ให้ใส่เสื้อสีดำอีก เพราะ
ที่เชียงใหม่เกิดการจราจล
เสื้อแดงครองเมือง
จะออกไปไหนก้อไม่ค่อยได้
สถานที่บางแห่งยังไปไม่ได้
เซเว่นไม่เคยปิดยังปิดเลย แย่จริง
พอออกไป ร้านอาหารส่วนมากปิดอีก
เขากลัวการจราจลกัน
วันนี้ห้ามออกจากบ้านหลัง 5 ทุ่ม ถึงเวลา ตี 5
เบื่อจริง ๆ จะออกไปไหนก้อกลัว
คนมีการศึกษาเขาไม่ทำกัยหรอก
วันนี้เป็นวันพฤหัส โรงเรียนปิดกันหมดเลย
เพราะเสื้อแดง ชาติจะล่มเพราะเสื้อแดง
ห้างสรรพสินค้าก้อปิดเร็วกว่าเดิม
พวกมันมีความสุขกันนักรึไงว่ะ
แต่ในความคิดเรานะ มันไม่มีความสุขหรอกที่ทำอย่างงี้
ยิ่งทำยิ่งเหนื่อย ยิ่งท้อ แต่ต้องทำ
เพราะถอยไม่ได้ เดินทางมาไกล กลัว
ลูกเมียไม่มีให้ดูแลหรือไง ว่ะ
วันนี้ได้ออกไปหาซื้อไรมาตุนเก็บไว้ เยอะเลย
ลำคานมันเสื้อแดงทั้งหลาย
เซ็ง !!!
เรื่องดีไม่มีให้ทำแล้วหรือไง
สิ่งที่ดี ๆ ทำไมไม่ทำกัน
พ่อแม่ ไม่เคยสอนเหรอว่ะ
หรือเขาสอนแล้วไม่จำ
สงสารพ่อ แม่ ของพวกแกจิง ๆ
มีลูกนิสัย หมา ๆ สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว
ไม่ช่วยพัฒนาประเทศ ยังทำให้ประเทศล่มจมอีก
ถ้าเป็นพ่อแม่นะ เอาขี้เถ้ายัดปากตั้งแต่เล็กให้ตายละ

เข้าอบรมจริยธรรมวันที่ 2

วันนี้เหนื่อยหน่อย ตื่นสาย เพราะเหนื่อยล้าจากวันแรก
ตื่นยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เลย
พอเดินทางไปครึ่งทาง ลืมป้ายชื่อ และ รบ. ที่ส่งให้ทางมหาลัย
รีบกลับมา รถติดอีก เหนื่อยอีก --"
จากออกไปอากาศไม่ร้อน กลับมาเอาแกกเริ่มออกอ่อน ๆ
วันนี้เข้าฐานในตอนเช้า ง่วงนอนมาก ๆ
เพราะเกี่ยวกับการดำเนินชีวิต
สอนให้เราดำเนินชีวิต
ยิ่งฟังยิ่งง่วง ........... Zzz
และพอถึงเวลาทานข้าว
วันนี้กับข้าวอร่อยดี มีของว่างเป็นเฉาก๊วย
และแล้วก็ได้เข้าฐานในตอนกลางวัน
สนุกมาก ๆ เพราะได้เล่นเกมส์
ทำให้เราได้ร่วมสนุก ทำให้ไม่ง่วง
แต่วันนี้เลิกเร็วหน่อย เพราะที่ เชียงใหม่ประกาศ พื้นที่อันตราย
เพราะเสื้อแดงมาปิดถนน และเผากาดหลวง และศาลากลาง
น่ากลัวมาก ทำให้สถานที่ประกอบการทุกที่ต้องปิดเร็วหน่อย
เพราะกลัวจะเป็นอันตราย
น่าเบื่อทำไมต้องเผา ทำไมต้องทำลาย
คนที่พวกเขาเกลียดชัง ไม่ได้เดือดร้อนสักหน่อย
แต่เป็นประชาชนพวกเราที่เดือดร้อน ไปไหนมาไหนก็ไม่ได้
เพราะเขาประกาศว่า ห้ามออกจากบ้านหลังเวลา 2 ทุ่ม
คนที่เขาเกีลียดไม่ได้เดือดร้อนสักหน่อย
พวกเขาทำไปทำไม เพื่อความซะใจเหรอ
เผาไปก็เสียหายเปล่า คนมีการศึกษาเขาไม่ทำกัน
คนไม่มีการศึกษาเท่านั้นที่ใช้แต่กำลัง
เขารณรงค์ลดภาวะโลกร้อนกัน
แต่ทำไมพวกคุณทำให้โลกร้อนอีก
พากันเผายางรถ ชิบหาย
พวกคุณมีความคิดกันไหม เขารณรงค์กันไม่รู้รึไง
ทำไมไม่เจรจากันดี ๆ ประเทศชาติเป็นของคนไทยทุกคน
ไม่ใช่ของพวกคุณคนเดียว
ไม่ใช่อยากทำไรก็ทำ
เอาประชาธิปไตยมาใช้ผิด ๆ
แล้วคุณทำให้คนอื่นเคยคิดบ้างไหม
อะไร ๆ ก็จะเปลี่ยนรัฐธรรมนูญ
รัฐธรรมนูญมันดีของมันอยู่แล้ว
ตัวคุณนั่นแหละที่ไม่ดี คุณไม่เคยพอ
พูดอย่างไรก็ไม่ซะใจ คิดว่าคุณทำถูกละเหรอ
คนกี่ล้านคน ต้องมาเดือดร้อนเพราะพวกคุณ
ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช้ญาติพี่น้องกันสักหน่อย
คิดว่าพวกคุณเจ๋งละเหรอ ทำแบบนี้
จิตใต้สำนึกพวกคุณมีบ้างไหม ????
พวกคุณมาทำแบบนี้จะสอนลูกหลานพวกคุณให้เป็นคนดีได้ไหม
ไม่มีทาง พ่อแม่เป็นไงลูกก็เป็นอย่างงั้น
เมื่อคนไทยไม่รักกัน รบกันเอง
แล้วชาติใดจะมารักคุณ
คุณทำแบบนี้ กลัวไม่มีแผ่นดินจะอยู่เหรอ
คนเห็นแก่ตัว เขาเดือดร้อนเพราะคุณรู้บ้างไหม
หรือว่าทำเพื่อให้ได้เงิน เงินมันซื้อแผ่นดินไทยได้หรือ
เงินที่คุณได้มา ไม่พอกับค่าสิ่งที่คุณทำลายหรอก
เมื่อไหร่พวกคุณจะคิดกันได้สักที

วันอังคารที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เข้าอบรมจริยธรรมวันแรก

วันนี้อบรมการเปณนักศึกษาใหม่วันแรก
และก็ได้ก้าวเข้าสู่รั่ว ม.เทคโนราชมงคลล้านนา ภาคพายัพ
เป็นแค่ก้าวแรก
วันนี้ต้องตื่นเช้า ตื่นเต้นกับการแต่งตัว
เพราะจะได้เป็นน้องใหม่ เฟรชชี่
ตอนอบรมวันแรก รู้สึกง่วง
แต่ก็สนุก ปน ๆ กันไป
พอกลับมา รู้สึกง่วงเป็นที่สุด
การอบรมมี 2 วัน วันนี้เป็นเพียงวันแรกเท่านั้น
วันที่ไปอบรมนี้ได้เจอเพื่อนเก่า ๆ อีกหลายคน
และวันนี้ก็มีการตรวจเครื่องแต่งกาย
มีหลายคนที่เครื่องแต่งกายผิดระเบียบ
หรือสีผมผิดระเบียบ
คนที่ผิดระเบียบได้ไปโชว์บนเวที
แต่ในใจกลัวมาก กลัวได้ไปโชว์
แต่ก็ผ่าน เห่อ ๆ โล่งใจมาก ๆ
และพอจะกลับมีการประชันการเต้น
IS & BE ต่างคนต่างแรง
แต่หนูว่า IS เจ๋งกว่า
เห่อ ๆ ไม่ได้เข้าข้างสาขาตัวเองนะ
แต่มันจริง BE แรงไม่จริง
แต่ในความรู้สึกที่ไปวันนี้
ทำไมเด็กเก่าชอบทำตัวใหญ่ คิดว่าตัวเองแรง
บางทีเด็กใหม่อาจจะแรงกว่าด้วยซ้ำไป
มีความสามารถมากกว่าซ้ำไป

วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

Peace, Faith, Love and Hope. poem please read

The Four Candles burned slowly.
Their Ambiance was so soft you
could hear them speak...

The first candle said, "I Am Peace, but these days, nobody
wants to keep me lit." Then Peace's flame slowly
diminishes and goes out completely.

The second candle says, "I Am Faith, but these days, I am
no longer indispensable." Then Faith's flame slowly
diminishes and goes out completely.

Sadly the third candle spoke, "I Am Love and I haven't the
strength to stay lit any longer."
"People put me aside and don't understand my
importance. They even forget to love those who are
nearest to them." And waiting no longer, Love goes out
completely.

Suddenly...A child enters the room and sees the three
candles no longer burning. The child begins to cry, "Why
are you not burning? You are supposed to stay lit until the end."

Then the Fourth Candle spoke gently to the little boy,
"Don't be afraid, for I Am Hope, and while I still burn, we
can re-light the other candles."

With Shining eyes the child took the Candle of Hope and
lit the other three candles.
Never let the Flame of Hope go out of your life.
With Hope, no matter how bad things look and
are...Peace, Faith and Love can Shine Brightly in our lives.

ขอบคุณที่มาและภาพประกอบของ กลอนภาษาอังกฤษ : flickr.com



กลอน กลอนภาษาอังกฤษ Hope : กลอนภาษาอังกฤษ ความหวัง

Behind the clouds and mist of cold
The warming light of sun doth show
Within the depth of darkling night
The stars yet shining out their light.

Will the time come to light my days
And shed those pain and lone away
Will someone come and hold me near
I long for thee to stop my tears

Will there be sun behind my clouds
Or will my star ever be found
I long, I wish, o my heart cries
For someone I could call as mine.

เบื้องหลังหมอกมัวเหนือฟ้าหม่น
แสงอ่อนโยนของตะวันยังเฉิดฉาย
ราตรีมืดไม่ไร้ดาวพราวพราย
จะมีสักวันไหมได้พบเธอ

คนที่จะจุดประกายปลายฟ้า
อบอุราให้อุ่นไอรักเสมอ
จะมีไหมวันนั้นวันที่เจอ
หรือต้องเพ้อเพียงฝันนิรันดร

ที่มา กลอนภาษาอังกฤษ : planet.kapook.com/ilikechopin


เพื่อน My friends


เฮ้ย !! และแล้ววันนี้ก็มาถึง "เพื่อน" เราเรียนด้วยกันมาตั้งหลายปี และแล้ววันนี้เราก็ได้จากกัน เพื่อนแต่ละคนต่างคนไปเรียนกันคนละที่ วันที่ใจหายที่สุดคือ วันที่ปัจฉิมนิเทศน์ น้ำตาแทบไหล ไม่นึกเลยว่าจะมีความรู้สึกซาบซึ้ง ยิ่งฟังยิ่งซึ้งจากประธานนักเรียนกล่าวลาอาจารย์ คือประธานเป็นตัวแทนนักเรียนทั้งหมดที่กล่าวอำลาสถาบัน ทุกคนต่างดีใจที่ได้จบการศึกษา แต่ก็เสียใจที่เราต้องจากกัน เพราะเพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกานต่างมาคนละที่ คนละจังหวัด ต่างพ่อต่างแม่ และแล้วเราก็ได้รู้จักกัน และก็เป็นเพื่อนกัน บางเราคนใดคนหนึ่งมีปัญหาจะมาปรึกษากัน และบางเวลาก็ทะเลาะกันบ้าง แต่เราก็ดีกัน แต่ก็มีปัญหาในการทำงานกันบ้าง แต่พวกเราก็ผ่านไปด้วยดี อย่างกีฬาสี พวกเราไม่รู้ว่าห้องเราจะทำได้ไหม เพราะต่างคนไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน ห้องเราได้รับหน้าที่จัดสแตนเชียร์ แต่ก็งานหนักเหมือนกันนะ เพราะสแตนไม่ใช่เล็ก ๆ เพราะรุ่นพี่ที่ผ่านมาได้ที่ 1 ในการทำสแตนเชียร์ ห้องเรายิ่งกดดันเข้าไปใหญ่ ต่างคนต่างหนักใจเหลือเกิน คิดว่าตัวเองจะทำได้ไหม ที่จริงเสียงในห้องบางคนคิดว่าห้องเราไม่ได้หรอก จ้างดีไหม แต่มันแพง และไม่ใช่ความสามารถเรา ถึงเราได้ที่ 1 เราก็ไม่ภูมิใจหรอก ในการทำงานครั้งนี้เห็นนิสัยที่แท้จริงของเพื่อนบางคนในห้องมาก ๆ บางคนก็พูดว่า สแตนไม่ใช่เกรดทำไปทำไม ทุกคนฟังแล้วอึ้งอย่างมาก ฟังแล้วโครตเสียใจ พูดมาได้ยังไง และก็มีเพื่อนคนหนึ่งออกความคิดเห็นว่าเราช่วยกันทำแปปเดียวก็เสร็จ เพื่อนในห้องต่างคนต่างช่วยกันทำ (แต่ไม่ได้ทุกคนนะค่ะ) และแล้วงานก็เสร็จ เมื่องานออกมาเสร็จสมบูรณ์ความเหนื่อยหายไปหมด สวยมาก ๆ ฝีมือห้องเรา เพราะอาจารย์สีต่างไม่ไว้ใจห้องเรา ว่าจะทำได้ไหม และการเริ่มทำช้ากว่าสีอื่นอีก แต่ก็เสร็จทำการพอดี ปราสาทน้อยสีชมพู เป็นปราสาทของเจ้าชายเจ้าหญิง ประดับด้วยดอกไม้และธงสีชมพู สีอื่นเห็นอย่างอึ้ง และแล้วสีชมพูเราก็ได้ที่ 1 ดีใจมากเลย เพื่อนในห้องทุกคนต่างคนต่างดีใจ น้ำตาแทบไหล เพราะมันเหนื่อยมาก และผลที่ออกมาคือความสำเร็จ ถ้าห้องเราไม่มีความสามัคคี งานชิ้นนี้ก็คงไม่สำเร็จ ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุก ๆ คนนะค่ะที่ช่วยกัน ให้งานผ่านไปได้ด้วยดี แม้จะเหนื่อยแต่เราก็ภูมอใจ และทำให้เรารักกันมากขึ้น ขอบคุณจริง ๆ

เมื่อไหร่น้อ บ้านเมืองจะสงบ


เมื่อในอดีตคนไทยเรายังรักกัน สามัคคีกัน และทุกคนรักพ่อกันทุกคนรักแผ่นดินของพ่อ แต่ปัจจุบันนี้เป็นอะไรกันหนอ ทำไมต้องทำให้พ่อของเราไม่สบายใจ เป็นเพราะเหตุใดทุกคนถึงไม่รักพ่อ และทำไมต้องทำให้บ้านเมืองวุ่นวาย ทำให้ประชาชนอีกหลาย ๆ คน เดือดร้อน แต่คนที่ยุให้คุณทำแบบนี้ เคยเดือดร้อนไหม อยู่ดี กินดี หลับสบาย แต่คนอีกหลา ๆ คนต้องเจ็บ ต้องตาย เขาเคยเดือดร้อนไหม คุณทำเพื่อคน ๆ นั้น แล้วคน ๆ นั้นเคยทำอะไรเพื่อคุณไหม ถ้าคุณตายเขาจะมาเผาศพคุณไหม แต่พ่อของเราได้ทำอะไรเพื่อประเทศเราหลาย ๆ อย่าง ไม่เคยทำให้เราเดือดร้อน แถมพ่อเรายังรักลูกทุกคนอีก ทำไมเราไม่ทำเพื่อพ่อเราบ้่าง ทำความดีเพื่อท่านเถอะ เพื่อทำให้ท่านสบายใจ ทำไมเราต้องแบ่งสี แบ่งพวกกันด้วย ทั้ง ๆ ที่ในอดีตเราไม่ได้เป็นอย่างนี้เลย พวกเราคนไทยทุกคนรักกัน สามัคคีกัน แล้วเมื่อคุณทำกันแบบนี้ ประเทศเราจะเจริญได้ไง และถ้าเราไม่มีแผ่นดินอยู่ แล้วลูกหลานเราจะเป็นยังไง แล้วคน ๆ นั้นเคยมาเดือดร้อนแทนลูกหลานคุณไหม ห่วงลูกหลานคุณไหม ถ้าเขาห่วงลูกหลานคุณ คงไม่ยุให้คนไทยแตกแยกกันเองหรอก อนาคตของประเทศจะเป็นอย่างไร การทำมาค้าขายก็ทำไม่ได้ และการส่งออกต้องชะงัก ทำให้คนอีกหลายคนที่เขาประกอบอาชีพหลาย ๆ อาชีพ ต้องเดือดร้อนเพราะพวกคุณเอง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้ไปทำอะไรให้คุณเลย และไม่ได้รู้จักกันด้วยซ้ำไป แล้วคุณไปทำร้ายเขาทำไม แล้วคุณไปชุมนุมกันทำให้ต้องปิดโรงพยาบาล ถ้าครอบครัวของพวกคุณเจ็บป่วย ใกล้ตาย ฯลฯ คุณจะรู้สึกเหมือนพวกเขาไหม ทำไมต้องไปรบกวนโรงพยาบาล ทั้ง ๆ เป็นสถานที่สำคัญ มีคนเข้า - ออกตลอดเพื่อทำการรักษา สงสารคนป่วยอีกหลาย ๆ คน จิตใจพวกคุณทำด้วยอะไร ถ้าญาติพี่น้องพวกคุณใกล้จะตาย แล้วเขามาปิดโรงพยาบาล คุณจะเดือดร้อนไหม ทำไมไม่คิดถึงใจเขาใจเรา ทำไมไม่กลับมารักกันเหมือนเดิม สามัคคีกันเหมือนเดิม ประเทศชาติของเราจะได้เจริญ ๆ